Seminario Redemtoris Mater Albania

MARIA TUCI (MARTIRE SHQIPTARE)

Maria Tuci, me origjinë nga fshati Ndërfushaz në Shqipëri, ndoqi kolegjin e murgeshave stigmatine në Shkodër dhe kërkoi të hynte në Institutin e tyre fetar. E caktuar për të dhënë mësim në shkollat ​​fillore në dy vende, ajo gjithashtu transmetoi në mënyrë klandestine katekizmin. E arrestuar me disa anëtarë të familjes më 10 gusht 1949, ajo u dërgua në burgun e Shkodrës, ku, për shkak se nuk zbuloi emrin e vrasësit të një politikani komunist dhe se nuk donte t'i dorëzohej një anëtari të Sigurimit (policia e regjimit), iu nënshtrua torturave mizore. Për shkak të vështirësive që pësoi, ajo u shtrua në spitalin civil në Shkodër, ku vdiq më 24 tetor 1950. Eshtrat e tij mortore, të zhvarrosura pas rënies së komunizmit në Shqipëri, aktualisht prehen në kishën e Stimmatineve në Shkodër. Ajo është e vetmja grua e pranishme në listën e 38 Martirëve Shqiptarë të Lumturuar më 5 Nëntor 2016, nën pontifikatin e Papa Françeskut.

E vetmja grua mes të Lumve Martirë shqiptarë

E varrosur fillimisht në varrezat katolike të Shkodrës, Maria Tuci aktualisht prehet në kishën e Motrave Stigmatine, po në Shkodër. Ajo është e vetmja grua në listën e 38 martirëve shqiptarë të lumturuar në Shkodër më 5 nëntor 2016.

Në kujtim të saj u emërua një kolegj vajzash, i vendosur në Rrëshen dhe i drejtuar nga Motrat Shërbëtorë të Zotit dhe Virgjëresha e Matará-it, dega femërore e Institutit të Fjalës së Mishëruar.

Persekutimi dhe arrestimi

Megjithatë, përndjekja, e cila tashmë po kërcënonte katolikët dhe jo vetëm, i detyroi murgeshat Stimmatine me origjinë italiane të largoheshin nga vendi ose të shpërndaheshin, për shkak të lidhjes, të supozuar nga regjimi, midis "italianëve" dhe "fashistëve". Sipas dokumentacionit të mbajtur në Kurien e Arqipeshkvisë së Shkodrës, rezulton se më 11 gusht 1949, i takoi asaj, që ishte kthyer në familje: u arrestua, e vetmja grua në një grup prej treqind vetësh, së bashku me disa familjarë dhe të njohur. Pak ditë më parë, më 7 gusht, ishte vrarë Bardhok Biba, sekretar i Partisë Komuniste të rrethit të Mirditës: me sa duket po kërkohej një kokë e mundshme. Për më tepër, ky rreth ishte e vetmja zonë e populluar kryesisht nga katolikë.

Vdekja

Për shkak të torturave të vazhdueshme, ajo u traportuar në spitalin civil në Shkodër. Më 22 gusht 1950, disa murgesha dhe shoqe të saja shkuan për ta vizituar: në fakt ajo ishte në gjendje aq të keqe sa mezi e njohën. Shoqes së saj Davidës, e cila ishte pjesë e grupit, ai i tha: «U bë realitet fjala e Helmi Seitit: "Do të të bëj të tillë që as familjarët e tu nuk do të të njohin". Falenderoj Zotin që po vdes e lirë!». Rreth dy muaj më vonë, më 24 tetor, i dorëzoi shpirtin Hyjit.